1. {யோபு பேசுதல்} [PS] அதற்குப்பின் யோபு தன் வாயைத் திறந்து தன் பிறந்த நாளைச் சபித்தான்,
2. யோபு சொன்னதாவது: [QBR]
3. “நான் பிறந்த நாளும், [QBR2] ‘ஒரு ஆண் குழந்தை உற்பத்தியானது!’ என்று சொல்லப்பட்ட இரவும் அழியட்டும். [QBR]
4. அந்த நாள் இருளடையட்டும்; [QBR2] உன்னதத்தின் இறைவன் அதைக் கவனத்தில் கொள்ளாதிருக்கட்டும்; [QBR2] அதில் ஒளி பிரகாசியாதிருக்கட்டும். [QBR]
5. அந்த நாளை இருளும், [QBR2] நிழலும் ஒருமுறை பற்றிக்கொள்ளட்டும்; [QBR2] மேகம் அதின்மேல் மூடிக்கொள்ளட்டும்; [QBR2] மந்தாரம் அதின் வெளிச்சத்தை மூழ்கடிக்கட்டும். [QBR]
6. அந்த இரவைக் காரிருள் பிடிப்பதாக; [QBR2] வருடத்தின் நாட்களில் அது சேர்க்கப்படாத நாளாகவும், [QBR2] மாதங்களிலும் குறிக்கப்படாமலும் போவதாக. [QBR]
7. அந்த இரவு பாழாவதாக; [QBR2] அதில் மகிழ்ச்சியின் சத்தம் எதுவும் கேளாதிருக்கட்டும். [QBR]
8. நாட்களைச் சபிக்கிறவர்களும், லிவியாதான் என்னும் பெரிய பாம்பை, [QBR2] எழுப்புகிறவர்களும் அதைச் சபிக்கட்டும். [QBR]
9. அந்த நாளின் விடியற்கால நட்சத்திரங்கள் இருளடையட்டும்; [QBR2] பகல் வெளிச்சத்திற்காக அது வீணாய்க் காத்திருக்கட்டும்; [QBR2] அது அதிகாலையின் ஒளிக்கீற்றுகளைக் காணாதிருக்கட்டும். [QBR]
10. ஏனெனில், அந்த நாள் என் கண்களில் இருந்து கஷ்டத்தை மறைக்காமலும், [QBR2] என் தாயின் கருப்பையை அடைக்காமலும் போயிற்றே.
11. “பிறக்கும்போதே ஏன் நான் அழிந்துபோகவில்லை? [QBR2] நான் கருப்பையில் இருந்து வெளியே வரும்போதே ஏன் சாகவில்லை? [QBR]
12. என்னை ஏற்றுக்கொள்ள மடியும், [QBR2] எனக்குப் பால் கொடுக்க மார்பகங்களும் ஏன் இருந்தன? [QBR]
13. அவ்வாறு இல்லாதிருந்தால், [QBR2] நான் அமைதியாய், இளைப்பாறுவேனே! [QBR]
14. இப்பொழுது பாழாய்க்கிடக்கும் இடங்களில் தங்களுக்கு அரண்மனைகளைக் கட்டிய [QBR2] பூமியின் அரசர்களோடும், ஆலோசகர்களோடும், [QBR]
15. பொன்னை உடையவர்களும், [QBR2] தங்கள் வீடுகளை வெள்ளியால் நிரப்பினவர்களுமான ஆளுநர்களோடும் நான் இளைப்பாறுவேனே. [QBR]
16. அல்லது செத்துப்பிறந்த குழந்தையைப் போலவும், [QBR2] பகல் வெளிச்சத்தைக் காணாத பாலகனைப் போலவும் நான் ஏன் தரையில் புதைக்கப்படவில்லை? [QBR]
17. கொடியவர்கள் அங்கே கலகத்திலிருந்து ஓய்ந்திருப்பார்கள்; [QBR2] சோர்வுற்றோர் அங்கே இளைப்பாறுவார்கள். [QBR]
18. கைதிகள்கூட அங்கே சுகம் அனுபவிப்பார்கள்; [QBR2] அடிமைகளை நடத்துபவர்களின் சத்தத்தை இனி அவர்கள் கேட்பதில்லை. [QBR]
19. அங்கே சிறியவர்களும், பெரியவர்களும் இருக்கிறார்கள்; [QBR2] அத்துடன் அடிமையும் தனது தலைவனிடமிருந்நு விடுதலையாகிறான்.
20. “அவலத்தில் மூழ்கியிருப்பவனுக்கு வெளிச்சம் எதற்கு, [QBR2] உள்ளத்தில் கசப்பு உள்ளவனுக்கு வாழ்வு எதற்கு? [QBR]
21. மறைவான புதையல்களைவிட, சாவைத் தேடியும், [QBR2] அடையாதவர்களுக்கு வாழ்வு ஏன்? [QBR]
22. அவர்கள் கல்லறையைச் சென்றடையும்போது, [QBR2] மகிழ்ச்சியும் சந்தோஷமும் நிறைந்திருப்பார்களா? [QBR]
23. இறைவனால் நெருக்கப்பட்டு, [QBR2] அவன் போகும் பாதை மறைக்கப்பட்ட, [QBR2] மனிதனுக்கு வாழ்வு ஏன் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது? [QBR]
24. பெருமூச்சே எனது உணவு; [QBR2] என் கதறுதல் தண்ணீராய்ப் புரண்டோடுகிறது. [QBR]
25. நான் எதற்கு பயந்தேனோ, அது என்மேல் வந்தது; [QBR2] நான் எதற்கு அஞ்சினேனோ, அது எனக்கு நிகழ்ந்தது. [QBR]
26. எனக்கு சமாதானமோ, அமைதியோ, [QBR2] இளைப்பாறுதலோ இல்லை. ஆனால் மனக்குழப்பத்தை மட்டும் அனுபவிக்கிறேன்.” [PE]